Anne Busken Huet-van der Tholl: Brieven aan Sophie Potgieter
Kramat, 9 febr. 1869
Lieve Sophie,
De mail zal toch niet vertrekken zonder u een woordje te brengen van mij. Doch veel zal het niet wezen, want ik ben moe, al is het nog slechts [half] [...], omdat ik van dezen morgen zes uur af aan mijn bloemen heb gewerkt. Ik had dit reeds een poosje uitgesteld, ofschoon zij het noodig hadden, doch nu heb ik ook pleizier van het werk mijner handen.-
Gideon heeft gister voor het eerst hier weer een weinig hartklopping gehad; van daag echter is hij weer naar school. Ik schrijf het hier aan toe, dat wij weer begonnen waren hem porter te laten drinken; wij zijn althans besloten er weder mede te eindigen: het animeert hem wat veel, vrees ik. Van het overige is en blijft hij een geestig en hartelijk schepsel. - Huet kan dezen keer, tot zijn spijt, niet schrijven aan mijnheer P.[otgieter]; hij had vele mailbrieven gereed te maken; ook, onder anderen, een langen aan Charles over zaken. Daarbij is het verschrikkelijk vervelend dat de mail sedert eenigen tijd meest altijd komt op denzelfden dag dat er hier een vertrekt, zoodat men onmogelijk kennis kan nemen van de brieven die men krijgt. Huet is op het oogenblik in de stad om zijne mailcourant te maken en zoo weet ik nog niet eens of mijnheer P. ons met eenige schrijven gelukkig heeft gemaakt, want als de post kan berekenen dat Huet in de stad is, bezorgt hij de brieven daar.
De laatste maal schreef ik u, geloof ik, dat wij 's avonds op eene receptie moesten bij de familie Wasklewitz? Dat feest heeft zich gekenmerkt door een aardig incident. Lion namelijk was er: wij hadden elkaar nog nooit gezien, en den vorigen avond had hij onder anderen nog verkondigd: "dat H.[uet] was gezonken beneden het peil der mediocriteit." Wij gingen met de Tervilles. Beneden aan den trap zei mijnheer T.[erville:] ik geloof wezenlijk dat uw vriend Lion er is." En ja zoo was het. Onverschrokken gingen wij natuurlijk naar binnen. En ziet, de heer W.[asklewitz] had de beleefdheid Huet te doen spelen met de hoogstgeplaatste personen daar aanwezig; met den heer Pelsrijcken, den raad van Indie (en het is hier de allergrootste eer om met die Raden van Indie te mogen spelen) met den kolonel Kroese en mijnheer Terville. Intusschen liep Lion eenzaam rond; want, ofschoon men hem om zijn schelden vreest, is hij persoonlijk zo geminacht dat eigenlijk niemand met hem spelen wil, en droop na een klein uur stillekens af. Het was wezenlijk een aardige triomf. Ik zal er mijnheer W.[asklewitz] om liefhebben zolang ik leef.
Den volgende dag werd dadelijk in het "Hôtel Ort" waar Walther Huet woont, verteld, dat Huet een partijtje mer den heer P.[elsrijcken] had gemaakt. Zoo'n malle boel is het hier. [En] [Want] diezelfde Pelsrijcken, och, hij beduidt ook al zo weinig. En dat wordt dan zoo vreeselijk naar de oogen gezien: men wordt er ziek van. Wat zijne zienswijze betreft, is hij geheel omgekeerd; mijnheer P. zal zich herinneren dat hij, tegen alle regelen in, door een conservatief ministerie werd uitgezonden. Doch nu hij goed en wel hier is, doet hij met de schreeuwers mede, en is liberaal. Och, het is hier zoo'n miserabel huishouden: men kan het niet gelooven als men het niet ziet: degeen die ons voorspelden dat wij er niet bijhoorden, hadden gelijk: tusschenbeide betreur ik ons Hollandsch kringetje diep.De Tervilles alleen maken heel veel goed, dáár zijn wij volkomen op ons gemak en verder zoeken wij ons heil in ons lief huis, in onzen tuin die er knapjes begint uit te zien en in onze zoeken.
Wij hebben op het oogenblik een bijna kompleeten Balzac in huis, dien wij met de grootste bewondering lezen. Iemand die ik hier zeer mis is mevr. de Dévigné. Het was zoo prettig toen ik haar had; ik gloof haast dat ik er mijnheer P. niet genoeg voor heb bedankt, dat ik haar zoolang houden mocht.-
En nu schei ik uit. Het is twaalf uur en Gideon komt tehuis. Groet mijnheer P. hartelijk voor ons en geloof mij steeds, t. ô t. Anna BH
inhoud | vorige pagina | volgende pagina
