Fiammetta: Noodlot. Oorspronkelijke Indische Novelle. In: Bataviaasch Nieuwsblad, 1902
Maandag 16 juni 1902- aflevering 13

Dien avond kwam Alietté in een wit kleedje en met een vuurrooden strik in liet haar. Zij was eerst erg verlegen en durfde Rudy's moeder haast geen handje geven, maar spoedig werd zij door koekjes en ijs op haar gemak gezet. Men vermaakte zich het het kind en lokte haar uit tot vertellen.
"Papa was kapitein en had erg groote knevels,"vertelde zij trotsch, terwijl Rudy tegenover haar zat op den wipstoel.
"Ik was acht jaar toen hij stierf en nu ben ik tien,"voer zij voort.
"En ik vijftien," zeide Rudy.
"AIs ik groot ben," babbelde zij, mag ik net als Marie, mijn zuster, mooie japonnen dragen en dansen bij den resident. Tenminste dat zegt grootpapa."
"En ik word administrateur," verklaarde Rudy gewichtig. Mama heeft twee fabrieken, één suikerfabriek en één indigofabriek."
"En ik ga trouwen met een officier," riep het kleine meisje zegevierend. "Je weet wel, zij dragen zulke mooie jassen. Mijn papa had ze ook zoo."
Rudy zweeg toen hij zag hoe het bezit van twee fabrieken geen indruk maakte op zijn vriendinnetje, dat in vuur raakte over officiersjassen.
Mevrouw Rhoden lachte over het gebabbel der kinderen. Aliette zong voor haar een paar kinderliedjes en Weck een heel aardige stem te bezitten.
En in de ruime piano-kamer klonk de frissche kinderstem :

Wanneer de haantjes kraaien,
De haantjes uit de buurt
De zon zoo pas verrezen
Al door mijn venster gluurt
Dan werp ik vlug en blij
Mijn dekens aan een zij:
Op! op! op! op! op!

Rudy zong dan telkens met zwaardere stern het refrein mede tot het acht uur sloeg en het rijtuig voor stond om Aliette naar huis te brengen.
"Dag, dag," riep het kleine meisje, terwijl zij zich dichter in de zijden sjaal van Rudy';s moeder hulde.
Mevrouw van Rhoden en Rudy wuifden groetend en lachend niet hun zakdoek.
"Niet waar, mama, zij is allerliefst?" vroeg Rudy opgetogen.
"Net een pop,"voegde hij er later peinzend bij.
Toen zij van Randoe-Sarie terugkwamen en Rudy naar zijn kleine vriendin zocht, was haar woning gesloten en stond een plankje "te huur" voor op het erf. De grootvader was gestorven en de weduwe was met haar kinderen vertrokken. Niemand in de buurt wist waarheen. Het was wederom vacantie en Reina maakte weder toebereidselen tot de reis naar D. van waaruit Randoe- Sarie gemakkelijker te bereiken was. De waschman had juist Rudy's kleeren thuis gebracht en zij zat nog haastig, in de achtergalerij, vóór liet inpakken sokken uit te zoeken, die door de naaister moesten worden gestopt.
"Dag mama," zei Rudy thuis komend en op haar toe tredend. Zij hield hem haar wang toe om gekust te worden. Hij zag er verdrietig uit en wierp met driftigen zwaai zijn pet op de tafel.
"U moet gauw beslissen of ik officier worden mag, mama," viel hij uit. de wenkbrauwen fronsend, zooals zijn vader deed als hij boos was.
"Maar Rudy," riep zijn moeder verwijtend, ik heb je immers gezegd, dat daarvan niets komen kan. Wie zal onze zaken beheeren als oom Frits, die al oud begint te worden, er niet meer is? Vreemden zijnzoo weinig te vertrouwen! Hoeveel landheeren zijn verarmd door slecht beheer van hun ondernemingen! Je weet immers wel hoe ik van je verwacht dat je in papa';s plaats komt op Randoe-Sarie?"
"Om mij daar voor eeuwig te begraven, tusschen die inlanders?" zei Rudy minachtend.
"Je vergeet dat wijeen pondok hebben in de stad, waarheen je kan gaan, wanneer je maar verkiest. En bovendien, Rudy. het officiers-baantje is zoo gevaarlijk. Ik zou geen rust meer hebben als je naar Atjeh ging of ergens anders waar liet onveilig is." Zij legde haar hand op zijn arm, hoewel hij donker bleef kijken.
"Gevaar is overal, ama,"sprak hij knorrig. "Is papa op Randoe-Sarie niet een ellendigen dood gestorven? Liever nog een kogel, die onmiddellijk doodt, als het wezen moet, dan langzaam gemarteld te sterven door inlandsen vergif!"
"Papa was onvoorzichtig, Rudy," antwoordde Reina ontroerd. :En dat behoef jij niet te zijn."
"Maar ik bedank er voor om daar, mijn heele leven, te zitten tusschen het gesembah en gehurk van zulk verraderlijk gespuis!"
Reina was bleek geworden en haar lippen trilden. Hoe, haar zoon werd weerspannig en brutaal. Hij telde haar liefde en toewijding niet meer! Haar kind, haar schat, begon zich van haar te vervreemden! De tranen liepen haar langs de wangen. Zij wendde zich om en wilde naar haar kamer gaan orn alleen te zijn met haar verdriet. .Maar reeds had Rudy haar met zijne armen omvat.
"Vergeef mij. lieve mama. Ik was daareven wat opgewonden." Hij kuste haar de tranen van de wangen. En nu vertelde hij dat eenige van de jongelui binnenkort vertrekken zouden naar Holland, om zich daar tot officier te bekwamen.
"Maar jij blijft bij mij, mijn jongen,"besliste zij liefdelijk. Denkend aan oorlogsgevaren, voegde zij er bij:
"Als jij mij ook nog ontnomen werd, mijn eenige schat, dau zou ik niet langer willen leven."
Ontroerd, met tranen in de mooie blauwe oogen, trok Rudy zijne moeder naar zich toe en drukte haar aan zijn hart. Maar dien nacht sliep hij onrustig en droomde er van dat het kleine, blonde meisje, haar krullen tegen hem schudde en zich vol afkeer van hem afwendde, omdat hij geen officier mocht worden.
Eenige dagen later waren zij te D. in de pondok en vonden er reeds de echtgenootcn Valte en hun beide meisjes, Marieke en Nanny. Thea had, zooals haar gewoonte was, alles voor de ontvangst in gereedheid gebracht en Marieke vloog mevrouw van Rhoden juichend tegemoet, terwijl Rudy haar een broederlijken kus gaf.
' s Avonds zat men gezellig bij elkander. Rudy speelde piano en zong, liet de beide meisjes dansen en toen Thea zich voor het instrument plaatste en een vroolijke wals speelde, zwierde hij lustig met zijn moeder in het rond.
"Je bent toch erg wild, Rudy," zei Reina, toen hij weder naast haar zat en haar onstuimig zoende, alsof hij hiermede het leed wilde vergoeden, haar, enkele dagen geleden, door hem aaugedaan. Hij lachte hartelijk.
"Voelt u mijn knevel, mama? Ja, ja. hij komt!" riep Rudy trotsch. Marieke lachte en trok aan zijn haar, waarop hij haar na-liep, zoodat het theetafeltje bijna omvergeworpen werd en hij sloeg naar haar met zijn zakdoek. (Wordt vervolgd.)

inhoud | vorige pagina | volgende pagina