Melati van Java: Oude schuld In: Miss Campbell en andere verhalen Schiedam: H.A.M. Roelants, 1924 (vierde dr., oorspr. 1885)
XI.
Een uur later, terwijl de heer Marwijk voor het geopende raam van zijn kantoor diep. over zijn boeken gebogen zat, werd er aan zijn deur getikt en Johnson trad binnen.
[36:]
"Ha, my dear!" sprak de boekhouder, hem zijn vrije linkerhand toestekend, "hoe gaat het? Wat, toilet gemaakt, naar ik zie, waar moet het heen?" "Ik heb een wandeling gedaan in den heerlijken lentemorgen, die me nu eerst mijn vaderland doet waardeeren." "Gelukkig mensch, die vrij door bosch en veld kunt dwalen; wanneer zal ik 't ook eens kunnen doen? Wanneer komt voor mij de rentenierstijd aan? Maar daarvoor heeft u zich toch niet in gala gestoken?" "Neen, om u te spreken!" "Om mij te spreken, verbeeld je, nu spreek op," hij schoof zijn boeken ter zij, stak de pen achter het oor en zette zich in gemakkelijke houding, "ik ben recht nieuwsgierig!" "Ik houd niet van omwegen en zeg 't dus rondweg; ik heb met uw dochter een gesprek gehad, dat haar zeer ontstemd schijnt te hebben, waardoor ik vrees dat het onderwerp wel niet meer zal ter sprake komen, maar toch acht ik het mijn plicht u daarvan in kennis te stellen." "Mijn hemel, hoe plechtig! Je hebt haar toch niet ten huwelijk gevraagd?" "Toch wel, dat heb ik, dwaze, gedaan!" "Kom, dat meent u niet! Agnes is nog zoo'n kind." "Voor mij is ze vrouw genoeg. Zij is weggevlogen, toen ik 't woord uitsprak. Arm kind, Ik heb haar en haar duiven verschrikt. Vindt u 't ook onzinnig, meneer Marwijk? Maar u neemt het mij toch immers niet kwalijk?" "Kwalijk nemen integendeel, ik vind uw voorstel zoo vereerend, te vereerend, dan dat ik er maar dadelijk geloof aan kan hechten. Agnes is weggeloopen, zegt u. Juist iets voor haar, maar ik begrijp 't niet hoe u aan haar denken kunt. U hebt zooveel gezien en zij is nog zoo'n onschuldig klein ding." "Dat is 't juist, wat ik in haar waardeer, wat ik in haar gevonden heb, een bekoorlijkheid, die de schitterende gaven van anderen overtreft. Maar ik ben te oud, te ernstig voor haar; mijn vraag was een dwaasheid. Spreken we er niet meer over, Marwijk!'" "Wel zeker, spreken we er juist van! U wil dus met haar trouwen en u hier in Holland vestigen?" "Mijn plan was naar Amerika te gaan, daar mijn zaken te regelen en dan te trouwen maar helaas! 't Was een droom, een al te zoete droom. U kent me zoo weinig!" "Maak u bekend; als uw verleden me zoo goed bevalt als het tegenwoordige, dan heb ik niets tegen uw plannen. Dat u ouder is dan Agnes, vind ik geen beletsel; integendeel, u zal verstand en beleid moeten hebben voor twee en ik geloof, dat zij veeleer neiging heeft zich aan een sterkere te hechten dan zelfstandig naast iemand, die zoowat haar gelijke is, te gaan. Vertel me uw
[37:]
geschiedenis en als daar niets in is, waarvoor u zich te schamen heeft, welaan, dan geef ik mijn toestemming." Johnson hield de oogen naar buiten gericht langs Marwijks onderzoekenden blik heen. "Wat kan 't wezen," sprak hij droomerig, "dat u in mijn geschiedenis belang kan inboezemen? Ik heb geen familie meer, die zich om mij bekommert; 't doet er dus niet toe, van waar ik afstam. Hollander van geboorte, zocht ik nog zeer jong Amerika op. Ik heb daar met de bitterste armoede gestreden, totdat ik mij door eigen kracht omhoog werkte en met Gods zegen een rijk man werd. Dat ik mijn rijkdom eerlijk verdiende, kan ik u bewijzen," en hij haalde een portefeuille voor den dag. "Laat dat, we zullen 't wel later zien, maar Johnson is toch' uw naam niet." "Jansen of Janszoon is er de Hollandsche vertaling van." "En hebt ge dan geen geboorte-akte of de huwelijks-akte van uw ouders?" "Die liet ik in Amerika; ik had niet gedacht ze noodig te hebben in Holland. Wil u mijn overige stukken zien?" Marwijk nam den bundel papieren aan en liep ze met een oogwenk door. Ze spraken allen zeer ten gunste van Johnson;'t waren passen, benoemingen tot eereposten, aanbevelingsbrieven, akten van koop en verkoop. "Dat klinkt alles als een klok. Wat komt het er ook eigenlijk er op aan, wat je vroeger in Holland geweest bent? Ik begrijp 't wel, veel bijzonders was 't niet, maar ik heb slechts met je te maken, zooals je nu zijt en ik heb 't je reeds gezegd: over de vier maanden verkeer ik dagelijks met je en je bevalt mij onder alle opzichten. Kom dus vanavond bij ons, dan zullen we zien, wat de kleine meid en moeder de vrouw er van denken. Die hebben 't meest te zeggen in 't spel!"
inhoud | vorige pagina | volgende pagina
