Mina Kruseman: Paria's (Tweede Deel)
Dordrecht: Revers, 1900

ZEVENDE HOOFDSTUK.
ELF UUR.

Eindelijk waren ze in hun hutje terug, en alleen! Lize schikte eenige kleinnigheden en Dorbly volgde hare bewegingen.
Hij had zich voorgenomen zoodra ze alleen zouden zijn haar te zeggen... haar onder het oog te brengen... haar te verzoeken. .. Nu waren ze alleen.
"Lize!" begon hij.
"Liefste?" vroeg Lize.
Hij sloeg z'n blikken neer en vond niet dadelijk de fraze die hij noodig had.
Lize lei haar beide handen op z'n schouders en vestigde haar groote oogen vragend op de zijnen.
"Wel?" vroeg ze ernstig. "Wat had je me te zeggen?"
Dorbly's oogen ontmoetten de haren en al z'n gedachten vlogen weg; hij sloot de geliefde vrouw in z'n armen, en dat was z'n eenig antwoord. Hij had haar niets meer te zeggen.
Zóó behaalde Lize de eerste, de beslissende, zegepraal op haar Heer en Meester.

vorige pagina | inhoud | volgende pagina