Anne Busken Huet-van der Tholl: Brieven aan Sophie Potgieter
Batavia, 18 maart 75
Lieve Sophie,
Na uw eerste droevige tijding heb ik nog geen nader berigt van u kunnen ontvangen, toch wil den mail, die heden van hier vertrekt, niet laten gaan, zonder een woordje aan u mede te geven.-
Gij kunt u niet voorstellen welk een treurig gevoel het is, nu verder niets van u af te weten, van hoe gij het maakt en wat uwe plannen voor de toekomst zijn. In het lieve oude huis zult gij wel niet blijvenm dat zal u te groot zijn, vrees ik. Ik weet dus volstrekt niet meer waar, of hoe, ik u mij voorstellen moet; noch ook, hoe veel leed gij hebt gedragen bij het verstooren en wegnemen dier wereld van souvenirs waarin uw lieve doode zijn ganscher grooten geest had afgedrukt, en die ik zóó gaarne nog eenmaal weer in hun geheel had aanschouwd; ach, Sophie, uw broeders heengaan heeft de eenige bekoring welke Holland voor ons had weggenomen; en wij zouden lust hebben er niet weer heen te gaan. Zeg het aan niemand; doch het is zoo. Wie zal Huet met ware hartelijkheid te gemoet komen, buiten die eenige, die alles vergoedde, en die het niet meer doen kan.-
Toch zouden wij zoo gaarne met u zamen zijn. Ik wil u daarom van onze plannen vertelen, om te zien, of het mogelijk zijn zou, ze eenigsins met de uwe in overeenstemmng te brengen.-
Ik zal u dus, in vertrouwen, mededeelen, dat Huet reeds eenige maanden geleden, aan zekeren heer Birnie beloofd heeft, voorloopig althans, de wintermaanden met hem in Italie te zullen doorbrengen. Daarna zullen wij waarschijnlijk naar Zwitserland gaan, om Gideon op school te brengen, en ook daar eenige tijd te vertoeven. De reden nu waarom mijnheer Birnie er zoo opgesteld is, ons gezelschap te genieten, zal ik u nader verklaren. Mijnheer Birnie heeft hier zijn fortuin in de tabak gemaakt. Hij bezit eenige tonnen in de wereld, en gaat nu in Europa van zijne renten leven. Tot zoover is alles goed; doch er is een drawback; en wel deze; de man is getrouwd met eene Javaansche vrouw, bij wie hij, ik geloof, 8 kinderen heeft, en die hij, op aanraden zijner familie en ter liefde van zijn kinderen, voor een paar jaar heeft gehuwd. Die vrouw, zij spreekt zelfs niet anders dan maleisch, is volstrekt ongeschikt om een Europeesch huishouden te drijven; zelfs vertrouwt hij haar de opvoeding zijner kinderen niet toe; deze gaan allen naar een zijner zusters te Zwolle en gaan daar school; alleen de allerkleinsten houdt zij bij zich. Ziehier de ramp van dezen vermogenden, welontwikkelend en zeer interessanten man. Nu heeft hij, - aan wien Huet in zijne zaken veel verpligting heeft,- ons voorgesteld, in zijn gezelschap te reizen en voorloopig met hem zamen te blijven; en wij hebben dit beloofd. Wij kunnen daarvan dus onmogelijk af.-
Maar nu is het eene andere vraag. Kunt gij niet bij ons in Italie komen? Voor uwe gezondheid was dat zeker goed. Tegen het einde van Octover komen wij te Napels aan, Zeg dat gij komt, dat reist Huet u te gemoet. Het zou ons ontzaggelijk veel genoegen doen, indien gij ertoe besluiten kondt. Wat hebt gij alleen in het sombere kille Amsterdam? Die vrouw zal ons niet hinderen; zoo iemand is net een groot kind; daarbij heeft zij hare kindertjes, om zich mede bezig te houden, en gaat er waarschijnlijk nog een jufvrouwtje van gezelschap voor haar mede. Ik heb alleen beloofd: haar te protégeren en het oog over haar te houden.- Al hetgeen ik u hiervan zeg, weet niemand anders; het is mijnheer Birnie's geheim; en gij moet het stipt voor u houden.- O wat zou ik hierop gaarne een gunstig antwoord van u krijgen; aan eene gewone Hollandsche, Amsterdamsche dame, nog wel, zou ik het niet durven voorstellen; maar aan u, dat is heel wat anders. Het zou zoo goed zijn voor u, en voor ons allen zijn.
En hiermede eindig ik voor dezen keer; vreezende dat mijn brief anders te laat in den bus komt. Dag, lieve Sophie. Geloof dat gij in uwe smart met de meest zusterlijke deelneming en liefde wordt herdacht door
Uwe Anne
inhoud | vorige pagina | volgende pagina
