Aleid (ps. Beata van Helsdingen-Schoevers) : 'Krasjes en Praatjes'.
In: Bataviaasch Nieuwsblad, 28 maart 1914

Iets over Massage
Massage bij geneeskunde — is al zoo oud als de menschheid. Het zal wel het eerste heil-middel zijn geweest, dat de oermensen toepaste, lang voordat hij aan bladeren, wortels en kruiden dacht. Maar op het gebied der geneeskundige massage gaan we ons niet begeven — dat laten me maar aan de artsen en de gediplomeerde heilgymnasten en masseuses over. Er is nog een gebied, waar iedere vrouw op behoorde thuis te zijn: op dat der schoonheidsmassage.
Is het niet de plicht van iedere mensch er op zijn best en voordeeligst uit te zien? Is het niet de vrouw, die uitteraard deze stelling het best door kan voeren? Het is vrijwel een gemis aan égards tegenover zijn omgeving, indien men onverzorgd of veronachtzaamd te voorschijn komt en alzoo zijn omgeving dwingt heele dagen iets leelijks of onesthetisch te zien!
Vroeger besteedden de coquettes uren lang aan toilet-aangelegenheden, aan hare schoonheid. Dat heeft de schoonheidscultus in discrediet gebracht. Vooral in de nieuwere tijden. Zooveel tijd heeft men in onze electrische dagen niet meer! Er is zooveel te doen.
Zeker, maar nu doen we het ook wijzer, systematischer. Alles past zich aan zijn tijd, ook de schoonheid en haar aankweeking en verzorging. Nu wij zooveel in de open luchtzijn, bijvoorbeeld, behoeven we ons niet heele ochtenden op te houden met farde en maquilage, met een tikje rouge hier en een soupçon vleesch-rose dáár.
En door ons zoeken naar rationalisme is ook onze schoonheid beïnvloed, en haar cultus. Wij hechten er nu meer aan de natuur haar werk te laten doen, — zij doet het altijd uitstekend — en haar bij haar arbeid te helpen, door haar alle hindernissen uit den weg te ruimen. Daarom tennissen we en wandelen, en gaan ons niet te buiten aan zoetigheidjes en troetelarijtes, en "slaan" onzen tijd niet .dood" - horible dictu! — en daarom ook roepen we onze eigen vaardige vingers te hulp om de natuur door massage een handreiking te doen.
Op elk deel van het lichaam kan massage worden toegepast om den vorm te verbeteren, te vervolmaken. Het is altijd doeltreffend. Men moet het alleen logisch toepassen; zonder gezond verstand er maar op los wrijven en knijpen kan zeer schadelijk zijn. De gezichtsmassage is natuurlijk een belangrijk punt, want gezicht, handen en armen zijn de lichaamsdeelen, die door onze kleeding onbedekt worden gelaten; dat zij een welverzorgde indruk maken is dus een groote vereischte.
Alle dagen een weinig massage, het houdt de huid frisch en elastisch en jeugdig - het verbetert bij de ouderen de bloedtoevoer en daardoor de tint. Het voorkomt rimpels, of vermindert ze, doet ze verdwijnen, het strijkt temperaments-groeven in het gelaat glad, of houdt de huid zoo veerkrachtig, dat deze niet ontstaan. Het maakt de niet gereüsseerde gelaatstrekken regelmatiger. En, laatste doch niet minste voordeel, héél veel tijd kosten doet zoo'n beetje massage niet.
Een der meest voorkomende euvels van het gelaat is: rimpels of plooien in het voorhoofd, of tusschen de oogen. Het "faire des grimaces" is een allerakeligst verspreide gewoonte, en de huidgroeven zijn grootendeels een gevolg daarvan.
Om rimpels op het voorhoofd te behandelen gaat men als volgt te werk. Men poedert het voorhoofd even met een spoor van talk (voor het glijden), dikwijls is, bij een vette huid, dit niet eens noodig. Nu zet men de middelvingers der beide handen midden op het voorhoofd vlak onder het haar, en wrijft zacht drukkend naar beneden, niet in rechte lijn tot aan de neuswortel. maar een weinig schuin uit, de linkerhand naar links, de rechterhand naar rechts en eindigt in een zijwaartsche afronding over de wenkbrauwen. Dit herhaalt men, de schuinheid der massagelijn van boven naar beneden telkens variëerend.
Voor vertikale plooien tusschen de oogen is het meest logische, dat men ze zachtjes drukkend wegstrijkt, al maar wegstrijkt, met de middenvingers beginnend op het niidden der plooigroep, en naar links en rechts boven over de brauwen heengaand. Voor horizotale plooien plaatse men de vingers tusschen de oogen op de neuswortel, en late ze masseerend afglijden langs de lijn, waar de neus in het aangezicht over gaat tot aan de mondhoeken. Natuurlijk herhaalt men elke beweging vele malen, tien, twintig keeren, tot voor zoover als de tijd reikt.
De huid plooitjes onder de oogen en de "paties d'oie" — heeten ze niet "kraaienpootjes", Nederlandsch verbond? — terzijde worden en terecht, een horreur gevonden. Toch, veel moeite veroorzaken zij niet!
Alleen wat geduld, en een paar minuten daags in een verloren oogenblikje wat massage. Daartoe worden de middenvingers — als ik van middenvingers spreek bedoel ik hier de twee of drie middelsten van elke hand — in de ooghoeken bij de neus geplaatst om masseerend de toer te volbrengen onder langs de oogkas, en terzijde even een touch omhoog over de "kraaienpootjes," Maar nu moet hier dadelijk aan toegevoegd, dan men niet over het zachte vleezige deel vlak onder het oog masseeren mag, dat is heelemaal uit den booze! Dat zou de kwaal verergeren meer dan verbeteren. Men strijke langs de beenige randen der oogholten en volge deze vorm terzijde ook. De wenkbrauwen om hun mooie sierlijke boogvorm — l'accent circonflexe de Türne! — worden aldus verzorgd. Tusschen duim en wijsvinger vat men ze boven den neus te beginnen en strijkt in een sierlijk boogje naar links en naar rechts.
De lijnen van de hals en van de kin zijn onder de eersten, die in het vrouwelijk gelaat bederven. Een "onderkinnetje" mag volgens de oude Cats allerliefst zijn — het is en blijft "moeke"-achtig en als we er iets aan doen kunnen, hebben we zoo'n vetkwabje liever niet! De scherpe been-lijn van de onderkaak mogen we om geen prijs laten vervetten. Om geen prijs, want onmiddellijk verdwijnt hiermede de jeugd en de gratie uit ons gelaat.Daarom: masseer serieus elken dag dit lichaamsgedeelte, hetzg ge jong zijt of oud. Bedenk in uw jonkheid reeds, dat voorkomen altijd toch beter is dan genezen. Men zet de handpalmen onder de kin tegen de hals aan, de vingers langs de wangen, — alsof ge, in de "ongemanierde" houding uit uw jeugd, iets wildet bekijken, of zooals het linksche van de populaire engeltjes van Rafaël, die zelfs op elastieke ballen van tien stuivers afgebeeld prijken, — en nu strijkt men stevig met handpalmen en het vleezig achterdeel der handen onder langs, over de scherpe kant van de benedenkaak, naar boven. De handen omvatten gewoonlijk het geheele deel van hals tot kin, dus geschiedt de massage in een streek. Alwederom gebruiken we talk voor het glijden. De kaaklijn blijft zoo scherp als een mes, een markante mooie profile-lijn, die niet gemist kan worden. De moeke-kin verdwijnt zonder plooien te laten, of verschijnt niet. Wanneer men daags een minuut of vijf aan het gezicht besteedt, in verloren oogenblikjes, (aan de thee, in de schemering kan men zoo ongemerkt wel even masseeren!) is het resultaat al boven verwachting. Dat weten de actrices maar zeer wel. Zoo iemand, dan zijn zij het, die de schoonheidscultus weten aan te passen aan een druk, veelbewogen leven!

inhoud | vorige pagina | volgende pagina