Aleid (ps. Beata van Helsdingen-Schoevers): 'Krasjes en Praatjes'. In: Bataviaasch Nieuwsblad, 15 augustus 1914
Geboortenvermindering Frankrijk publiceert al wederom een verschrikte statistiek; met wanhopige gebaren en ach- en wee-geroep komt het vertellen, dat er in 1913 slechts 745.539 kindertjes geboren werden. Alweer een 5000 stuks minder dan in 1912, toen dit cijfer 750.651 bedroeg. In de zeventiger jaren nog zagen gemiddeld 950.000 Fransche kindertjes het licht onzer aarde. Sedert 1907 kwam het getal beneden de 800.000, en zoo is in de laatste 40 jaren het aantal jaarlijksche geboorten met 200.000 verminderd. Men kan zóó gemakkelijk uitrekenen, wanneer het geheele Fransche volk een legende zal zijn geworden... In 1912 overtrof het aantal geboorten in Frankrijk het sterftecijfer slechts met 15 per 10.000. Terwijl dit surplus in de andere landen zoo was: Oostenrijk 105, Engeland 107, Duitschland '27, Hongarije 130, Itaü. 140, België 158. In 38 der 87 departementen van Frankrijk overtrof zelfs het aantal sterfgevallen dat ?er geboorten, in 1912 kwam dat nog maar in 31 departementen vcor. Ook het aantal huwelijken loopt terug: in 1913 was het aantal 13.169 beneden dat in 1912, terwijl er 500 echtscheidingen meer voorkwamen. Waar moet het heen? klaagt men. Het loopt met Frankrijk en haar aloude kuituur op zijn eind! Indien de dragers dier kultuur schaarsch worden. Men beschouwt met schrik de geboortecijfers per tien mille: in Pas de Calais, het vruchtbaarste district, 226, in het Bourgondische departement Gers, het minst patriottische blijkbaar, zelfs slechts 129! Ou allons nous?
De Muisjes van Juliaantje Juliaantje, "kroonprinses van Nederland", heeft ouders, die veel om dieren geven. Ze heeft paardjes gekregen, van die kleine Shetlanders, als vroeger haar moeder ook bereed en nu later weer een aquarium van den Prins, die zich zoo voor vischteelt interesseert. De kleine meid leert al vroeg belangstellen in dieren en het dierenleven! In haar zal de dierenbescherming wel een trouwe hulp vinden — wellicht bant zij later zelve "het vleugelken van het vermoorde veugelken" gelijk Lovendaal het in zijn aan haar opgedragen lied neemt, van haar hoeden... Hoe of het ook zij, Juliaantje houdt van dieren. En waar men haar natuurlijk een genoegen doet, zoo kreeg zij van het voorjaar van iemand vier wiste muisjes in een kooi. Groote vreugde natuurlijk. Juliana amuseerde zich dol met de acrobatische evoluties van de vroolijke levenslustige beestjes. En nog grooter werd haar belangstelling, toen er op een ochtend kleine muisjes bleken te zijn gearriveerd in het kooitje! De jonge beestjes waren het onderwerp van prinsesjes heele breintje, dat zich later zal hebben af te tobben met staatszaken en de vervelenisse daarvan. Kort daarop: opnieuw blijdschap in de kinderkamer, wéér kleine rosé boorlingetjes in de muizenfamilie. En zoo ging het voort. Van de zomer was de muizenfamiiie aangegroeid tot... tachtig stuks. Omdat nu eenmaal de kinderkamer, zelfs de vorstelijke, geen muizenkweekerij is, werden er toen stappen gedaan om tot een algeheele opruiming te geraken. Zoodat kort geleden de allerjongste Oranjetelg in keurig nette kooitjes, vier aan vier, de muizen uitdeelde aan de liefhebbers in het paleis. Als die nu in het najaar tot 1600 stuks zullen zijn aangegroeid, zal men een wittemuizen-park kunnen oprichten.
Menu's in het Hollandsch Voor eenigen tijd nog klonk het zoo gek, wanneer onze spijslijsten in het Nederlandsch gesteld waren. Komiekelingen verzonnen de raarste overzettingen, zooals bijvoorbeeld de verdietsching van "Riz de Veau a la Belle Jardinière" door "Het lachje van het kalf tegen de mooie tuinmansvrouw" enzoovoort. Langzamerhand is men evenwel in "épinards" hetzelfde gaan zien als spinazie, en de "Raie au beurre" even lekker gaan vinden als "Rog in botersaus". Ach ja, het is maar een kwestie van wennen en de mensch is een naar gewoontedier! We zijn er dus overheen: nu schiet alleen over de moeilijkheid dikwijls van een goede verdietsching! Vlaanderen, waar de tale nog levend is en vruchtbaar, geeft ons veel, ook op dit gebied. Zoo meldt ook een verhaaltje, hoe iemand in Vlaanderen van den Vlaamschen "garcon" in een hotel een Nederlandsche uitdrukking kreeg voor "Civet de lièvre", dat op het menu voorkwam. "Civet de lièvre" noemen wij "hazepeper", waarom ? Deze zinlooze naam is een germanisme. "Hasenpfeffer", zeggen de Duitschers. Hazepeper nu was het brave keukenmeisje en den "garcon" onbekend, maar zij vertaalden "Civet de lièvre" met... "Stoverije van haas". Ziet gij wel, hoe levend en raak de Vlaamsche tale en is?
inhoud | vorige pagina | volgende pagina
