Mina Kruseman: Paria's (Tweede Deel) Dordrecht: Revers, 1900
Twee dagen later ging de Marseille weer onder stoom en zonder verdere schokken of ongelukken débarkeerden de passagiers eindelijk in Europa. In het hooggeprezen, Europa, wat Lize in Indië, voorgeschilderd was geworden als de bakermat van alle beschaving. Elmire bleef aan boord. Zij ging door tot Marseille. "Als het noodig is, ga ik verder nog om onzen commandant
[130:]
te verdedigen. Ik heb leeren spreken voor het tooneel, maar mijn tooneel is heel groot geworden, sedert ik begrepen heb dat mijn spreken van nut kan zijn, ook in andere zalen dan die, waar ik uitsluitend de gedachten, van de dichters vertolk. Wij, vrouwen van het theatre, zijn geroepen om de eersten te zijn, die de justitie terecht zullen zetten en de mannen Zullen dwingen om talent te hebben, en dat talent aan te wenden ter verdediging van de waarheid. "Als het noodig mocht zijn, schrijf ik u," zei ze tegen de Dorbly's, en dan reken ik op uwe komst. Als alles geschikt is, kom ik te Napels en neem m'n intrek in hetzelfde hotel waar gij afstapt." Vóór hun vertrek van boord trok Lize Dorbly mee naar het kippenhok vooruit, waarbij ze Moreau zag staan. "We komen je nog even tot weerziens zeggen," riep ze met haar beide handen vooruit, "en je vragen of je een kleinigheid van ons mee zou willen nemen voor je zoon, dien we op zullen zoeken, zoodra we in de buurt van Havre komen." Zij gaf hem een javaansch spaarpotje van roode aarde, maar het woog zoo zwaar, dat de man het niet wilde aannemen. "Voor je zoon!" riep ze, "je zult toch niet weigeren je jongen wat mee te brengen en hem eenig speelgoed te koopen voor je dankbare vrienden van de Marseille?" De man nam het spaarpotje aan en vond er thuiskomende, duizend gulden in aan gouden tientjes, waarmee hij z'n geheele inrichting betaalde, en van z'n bruiloft een feest maakte, waarvan z'n geheele buurt gewaagde. '
[131:]
VIJFDE GEDEELTE. HOE ZIJ WORDEN ZAL.
[132:]
PARIA.
vorige pagina | inhoud | volgende pagina
