mevrouw E. Overduyn-Heyligers: Warm bloed Utrecht: Bruna, 1904
[64:]
Hoofdstuk V
"Heb je 't gehoord, er komt een groote partij bij de de Kanters ter eere van Diana's huwelijk; er is een prachtig vuurwerk besteld van Singapore, 't is de eenige liefhebberij van mevrouw de Kanter, zij moet er dol op zijn," zei een van de heeren onder het bitteruurtje op Concordia. "Gelukkig, dat we er dat ten minste van hebben, ik vind dat je er eigenlijk aanspraak op hebt. Zoo'n de Kanter, die z'n dochter uit laat komen, was verplicht om ons wat langer van de tegenwoordigheid van de schoone Diana te laten genieten; we rekenden er al zoo'n beetje op, dat de ouwe nu druk aan 't fuiven zou gaan; maar d'r komt niks van; ze maken bovendien kolossaal veel haast om te trouwen; ik heb hooren beweeren, dat den dag na 't engagemen de trouwjapon uit Parijs werd besteld; als die nu eenmaal hier is hoeven ze nergens meer op te wachten." "Beroerd toch eigenlijk zoo'n engagement van nog geen drie maanden, je kent elkaar nauwelijks..." betoogde er een. "Dat is maar goed ook, als je elkaar zoo heel goed
[65:]
begint te kennen, komt er niks van; de mama's in Indië zijn veel te slim. Apropos, hebben jullie er iets van gehoord, dat de jonge meisjes een bloemenfeest zullen organiseeren. Zoo iets als een corso..." "Verduiveld aardig idée, en waar zal dat plaats hebben? Toch niet op Koningsplein hoop ik?" "Neen kerel, zoo bedoel ik 't niet; ik geloof meer op eigen terrein, een zogenaamde bataille de fleurs, zooals je dat in Nice ziet." "'n Fijne attentie van de vriendinnen, die bruid en bruidegom zullen welkom heeten door ze met bloemen te bestrooien; enfin, we zullen maar afwachtn; als ze maar niet zuinig zijn met d'r champoepel, dan mogen ze voor mijn part met bloemetjes gooien ook...
"Hou je mond, zie je niet, dat ze daar in den tuin wandelen, 't mankeert er nog maar aan dat ze hooren, dat je 't nou al over d'r champagne hebt; toch wel 'n gedistingeerd paar, twee contrasten, die elkaar prachtig aanvullen, ik kan 't nog niet op krijgen van Jansen..." Ze begonnen zachtjes te lachen; Jansen wekte nu eenmaal bij velen den lachlust. "Als ik mij niet vergis zijn ze al bruid en bruidegon; 't is me nooit opgevallen dat Diana altijd in 't wit was, en dan die witte bloemen in d'r haar, ik geloof, dat rood haar beter staat." "Nou ja, soedah, wat kan 't je schelen, heb je het gehoord van Melanietje van Stralen?" "Neen Wat?" "Die moet Diana zoo allemachtig uit de hoogte behandeld hebben, dat ze d'r beroerd van werd." "Jaloezie natuurlijk. Melanietje schiet er over. Ik vind,
[66:]
>dat ze d'r tegenwoordig abominabel uitziet, vroeger zou je zeggen, ze is op weg om een oude vrijster te worden; maar nu die heelemaal niet meer bestaan, zou 't heel vieux style zijn om daarover te spreken." "'t Zit 'm ergens anders in; de van Stralens denken van een heel ander deeg te zijn als de de Kanters." "Nou 't zal anders verduiveld weinig schelen, ze zijn allemaal een beetje van de chocolade coté. Melanietje kan er soms uitzien als 'n grauwe erwt." "'n gemeene kleur" riep er een. "Ja en uit klinkklare chagrijnigheid; je zou eens zie nals ze eens 'n lakie had of 't niet veranderde; zoo'n kind vreet zich op van ergernis, je leest 't op d'r gezicht; ze is zoo fanatiek, dat ze jonge vrouwen en meisjes letterlijk niet kan zien; eigenlijk is ze in de kentering, dat is de tijd dat ze dweepen met oude dames, allerlei attentietjes bewijzen, voetenbankjes brengen, vragen of 't niet te koud of te warm is, met staal ignoreeren al wat jong mooi of rayonant om haar heen is; ach, je moet die schepseltjes in je ziel beklagen. Je kunt er nu om lachen, maar 't is toch een verduiveld beroerd geval om te weten, zie je, te weten, dat niemand je begeert." Een luid gelach weerklonk om de kletstafel. "Je bent misschien op weg om over haar te denken Jongmans; als jij zoover komt geven wij een <bataille de fleurs." "Heel graag amice, ik hoop bijtijds je aan je woord te herinneren, op 't oogenblik kan je nog gerust zijn en zal ik geen aanslag doen op de portemonnaie, maar 't kan verkeeren," zei Brederoo," en als Melanie een halve ton meekreeg zou ik heusch over een beetje minder fraicheur heenstappen, aan mooi wen je, maar aan lelijk ook."
[67:]
"Uitstekend m'n waarde! Wanneer krijgen we de communicatie?" "Misschien als jij de jouwe verzendt; haast je voorloopig maar niet, met 't Corso heb heb je gelegenheid goed uit je oogen te zien, ik stel me d'r heel wat van voor; een goede gelegenheid om vergelijkingen te maken."... "Ze komen allemaal op 't zelfde neer; bruin, gele, gloeiende tintjes met stompneusjes! niet één volbloed; je zou geld geven om weer eens een Hollandsch meisje te zien..."
inhoud | vorige pagina | volgende pagina
