Marguerite: 'Door duisternis tot licht. Indische novelle'.
In: Bataviaasch Nieuwschblad, vrijdag 10 december 1897

[10:]

III.

Zij hadden Papa leêren kennen als iemand, die door en door rechtschapen was en elk graag en ruim gaf -wat hem toekwam, maar die niet met zich spelen liet, als men zijn plicht niet deed of zijn orders niet stipt nakwam.
Daar er goed loon betaald werd, heerschte er ondanks de groote strengheid van mijn vader nooit ontevredenheid onder de emploijes of de koelies.
Onze levenswijze was zeer eenvoudig en geregeld.
Om half zes ontwaakt, werd er vlug toilet gemaakt en in de voorgalerij met uitzicht op den tuin een heerlijk kop koffie gedronken. Om zes uur hield Papa "rol in de groote pendoppo voor 't kantoor d: w: z: de opzichters kwamen daar tezamen met hun koelies, om de indeeling van het werk voor dien dag te vernemen.
Als dat afgeloopen was, gingen Pa, Ma en ik elk onzen weg. Ma naar den moestuin, de koekraal en 't pluimgedierte, Pa naar de stallen en 't etablissement.
Nu eens vergezelde ik mijn moeder op haar tocht, dan weer Papa op den zijnen
Ik moest mijn liefde onder beiden verdeelen, want zij waren zeer naijverig op elkander, als 't mij betrof, hetgeen dikwijls mijn grootste pret gaande maakte.
Om 8 uur kon men ons weer vereenigd vinden aan de ontbijttafel.
Hoewel wij doorgaans met ons drieën aanzaten, was er nooit gebrek aan stof; elk deelde op zijn beurt zijn bevindingen mede.
Onderwijl kwam de postlooper. Ik kreeg dan van Pa den sleutel van de brieventrommel, geen bus, hoor! en opende die snel, vreeselijk nieuwsgierig natuurlijk om te weten of de post ook iets voor mij had gebracht.
De dienstbrieven voor Pa werden dadelijk ter zijde gelegd, 't was een stilzwijgende overeenkomst, dat in de uren aan ons gewijd, geen dienstzaken die mochten komen verstoren.
Privé brieven werden dadelijk gelezen, doch couranten en tijdschriften bewaard voort later gedeelte van den dag.
Om 9 uur, als 't ontbijt afgeloopen was, ging Ma naar haar keuken en goedang.
Pa en ik reden dan gewoonlijk uit of als ik er bijzonderen lust in had, bleef ik tehuis, om te teekenen of te schilderen.
Opgefrischt door een heerlijk bad in 't zwembasin kwamen wij om half twaalf weer bijeen in de voorgalerij en namen plaits om de groote ronde tafel.
Dan kwamen couranten en tijdschriften voor den dag en elk nam er van wat hem 't meest aantrok. De rijsttafel gebruikten wij om eén uur en gingen daarna een siësta houden tot half vier 's middags; dronken dan een heerlijk kopje thee of koffie met confituren of een gebakje erbij en maakten daarna een frissche wandeling.
Wij zorgden echter wel vóór zessen thuis te zijn om geen ongewenschte ontmoetingen te hebben met wilde varkens of wat nog erger is met tijgers.
Tegen half zeven was alles in een dikken mist gehuld en konden wij niet meer in de galerij zitten, tenzij alle zeilen neergelaten werden en wij door die algeheele afsluiting als in een vertrek zaten, dat verwarmd werd door de groote hanglampen, die dan tevens, als kachels dienst deden.
In den naävond werd er gezellig gepraat of voorgelezen, doch doorgaans was dat 't aangewezen uurtje waarin ik met Mama mijn hart op kan halen aan goede muziek.
Om 10 uur sloeg voor ons echter 't klokje van gehoorzaamheid, alles ging dan ter ruste, om den volgenden dag weer frisch en gezond aan den arbeid te gaan. Alleen in den pluktijd, als er veel bedrijvigheid op de onderneming en 't etablissement heerschte, werken wij af van die gewoonte, daar er dan meestal tot na middernacht door gewerkt werd. (Wordt vervolgd).

vorige pagina | inhoud | volgende pagina